Interview met lotte

Om alle vrouwen die zwanger zijn in deze periode een beetje steun, herkenning en inspiratie te geven, interview ik de komende maanden verschillende mommy’s to be die precies hetzelfde mee maken. Ik ben dan ook heel benieuwd hoe zij deze tijd beleven en om gaan met hun eventuele angsten en verschillende gevoelens die hierbij komen kijken. Daarom ben ik heel blij dat Lotte hier aan mee wilde werken, want ze is niet alleen heel open en eerlijk maar deelt vooral het ‘echte’ leven, wat super fijn is om te volgen en vooral veel mama’s wat aan hebben.

Lotte is in 2016 getrouwd met haar man Derko en samen kregen zij een jaar later dochtertje fiep (2). Ze werkt als theaterdocent en als maker. Daarnaast heeft ze een kinderkoor en zingt ze in la CliQue. Ook schrijft ze over haar leven als moeder en alles wat daar bij komt kijken op haar blog: www.mamalotje.nl maar naast dit alles is ze nu ook zwanger van haar tweede kindje!

Allereerst hoe voel je je en hoeveel weken ben je nu?

Ik ben nu 28 weken zwanger en ik voel me.. redelijk 🙂 Veel last van mijn bekken, dus dat maakt het fysiek wat zwaar. Daarbij is er een hittegolf gaande dus dat is ook geen pretje 🙂

Hoe verloopt je zwangerschap tot nu toe?

De eerste drie maanden was ik enorm misselijk maar daarna ging dat heel vlot veel beter. Daar was ik heel erg blij mee want in mijn vorige zwangerschap was ik negen maanden misselijk (en was het vrij donker in mijn hoofd daardoor). Sinds twintig weken spelen mijn bekken op en daar kreeg ik steeds meer last van, dat is jammer. Met de baby gaat alles super goed, die ligt heerlijk te cocoonen in mijn buik.

Hoe vind je het om in deze periode zwanger te zijn? Nu je ook minder (fysiek) contact kan hebben met je vrienden en familie?

Toen ik net zwanger was kwam de intelligent lockdown, ik mocht niet meer fysiek komen werken en eigenlijk zagen we dus niemand (want je mocht ook nog niet echt bezoek ontvangen enzo). Qua misselijkheid kwam dat enorm goed uit, ik weet namelijk niet of ik mijn werk anders had volgehouden. Nu kon ik af en toe online lesgeven en voor de rest een beetje bankhangen en in mijn eentje wandelen buiten. Het was oprecht heerlijk om Derko, mijn man, fulltime thuis te hebben. We vonden onze weg. Ik mistte het contact met familie en vrienden wel heel erg. Toen we bekendmaakten dat ik zwanger was moest dat dus ook voor het raam! Best een gekke ervaring en iets om te onthouden, deze baby is in een bijzondere tijd geboren straks! Fysiek contact heb ik nog steeds alleen maar met mijn man en kind, dus dat is soms wel gek. Er is heeeel af en toe stiekem een knuffel geweest met een vriendin, maar daar ben ik nu eigenlijk juist weer veel strenger op geworden. Ik wil natuurlijk absoluut nu niet ziek worden!De lockdown vond ik wel heftig, het nergens heen kunnen, geen afleiding kunnen zoeken, (nog steeds) alleen naar de verloskundige. Ik was en ben het wel eens flink zat, maarja.. Wie niet?! Heerlijk dat het nu allemaal weer wat losser is en we mensen kunnen zien en ontvangen.

Merk je dat je juist meer angst had/hebt of helemaal niet? Hoe ga jij hier mee om?

Nee dat niet, ik was zeker in die eerste maanden vooral zelf lamlendig van de zwangerschap dus maakte ik me niet zo druk om dingen. De angst is nu ook niet groot maar ik ben me inmiddels wel echt bewust van het feit dat ik al vrij ver zwanger ben en niet nu alsnog in het ziekenhuis terecht wil komen bijvoorbeeld.

Is er misschien ook iets wat je juist geleerd hebt van deze tijd?

Nou, iets heeel erg positiefs aan de coronatijd: geen ongemakkelijk fysiek contact! Niemand die ongevraagd aan je buik zit, of gevraagd, haha. Geen knuffels en kussen met verre ooms en tantes op een verplichte verjaardag. Überhaupt heb je de hele dag een reden om ergens niet heen te gaan, want ja, jezelf beschermen is belangrijk. En wat ik daarvan leer: nóg meer voor mezelf kiezen als ik daar behoefte aan heb.

Zou je graag thuis of in het ziekenhuis willen bevallen? En zijn er dingen rondom de geboorte die je nu misschien anders wil dan voorheen?

Ik wou en wil nog steeds graag thuis bevallen. Corona maakt deze wens alleen maar groter, ik zie mezelf nu niet graag in het ziekenhuis belanden.

Het is jouw tweede kindje, zijn er dingen die je deze keer sowieso anders wil doen of al doet?

De kraamweek wil ik graag een HEEL stuk rustiger laten verlopen. Sowieso echt tien keer minder bezoek (we waren nogal enthousiast met onze bezoekers de eerste keer) en ook zelf veel rust pakken met het nieuwe kindje in bed.

Hoe denk je dat het straks met twee kindjes zal zijn? En waar kijk je het meeste naar uit of zie je juist tegen op?

Ik hoop heel erg fijn en gezellig, maar het zal realistisch gezien ook best wel eens bikkelen zijn. Ik kijk heel erg uit naar het moment dat ze elkaar zullen ontmoeten, maar ook de momenten dat we als gezin van vier op bed zullen zitten met drankjes en chips en een filmpje kijken. Lekker cocoonen! Ik zie er tegenop om met weinig slaap (hallo baby) toch vol energie een dag aan te gaan met mijn ondernemende peuter. Wellicht worden het ook gewoon af en toe bankhangdagen, laat ik daar maar vast tevreden mee zijn.

Wat zou je andere mama’s mee willen geven die voor het eerst zwanger zijn?

Altijd moeilijk dit want een zwangerschap is voor iedereen een heel andere beleving. Ik zou graag willen meegeven dat je altijd een eigen keuze hebt. Tijdens je zwangerschap, je bevalling en je kraamtijd. Maar dat stopt dus nooit. Doe wat goed voelt voor jou en je kindje, niet wat je verteld wordt ‘hoe het moet’. Ik was bijvoorbeeld mega positief verrast door alle mooie artikelen die ik las over ‘natuurlijk opvoeden’. Samen slapen, borstvoeding, dragen en al die dingen voelde voor mij als heel natuurlijk maar soms ook als een gevecht met de buitenwereld. In the end ben jij degene die het kindje draagt, ter wereld brengt en op mag voeden. Doe waar jij en je kindje blij van worden. Zorg goed voor jezelf en vraag hulp waar nodig. It takes a village to raise a child!